Τρένο Θεσσαλονίκη-Αθήνα, 28η Οκτωβρίου.
Τρεις μαύροι νέοι συλλαμβάνονται απο τον ελεγκτή δίχως εισιτήριο. Μισοφτύνοντας κάτι λέξεις σε μια αόριστη γλώσσα μεταξύ Αγγλικών, Ελληνικών και Φοβισμένων παρακαλούν να σωθεί η ευκαιρία τους να φτάσουν Αθήνα. Ο ελεγκτής αμετάκλητος, φοβάται μην τυχόν κάποιος επιβάτης τον αναφέρει στον ΟΣΕ και αρνείται κατηγορηματικά. Περίπου 100 χιλιόμετρα πίσω μας η Θεσσαλονίκη εκρήγνυται. Οι πολίτες που έχουν μαζευτεί για την παρέλαση δεν επιτρέπουν στους επισήμους να παρευρεθούν στους εθνικούς εορτασμούς και οι πολιτικοί απειλούν να ακυρωθεί ο εορτασμός της 28ης.
Και τα δυο περιστατικά τείνουν να αποκτήσουν άσχημο τέλος. Και τα δυο όμως επιλύθηκαν με τον ίδιο αναίμακτο τρόπο, γαλήνια. Στο τρένο, όλο το βαγόνι σηκώνεται όρθιο. Μερικοί πρωτοστατούν, προτείνουν να δώσουμε όλοι απο λίγα λεφτά για να μαζευτεί το πόσο των 76 ευρώ για τα εισιτήρια των νέων. Πίσω στην Θεσσαλονίκη κάποιοι ηλικιωμένοι ανεβαίνουν στους επισήμους και προτείνουν να γίνει η παρέλαση δίχως επισήμους, με ηλικιωμένους στην θέση των καρεκλών.
Και τα δυο προβλήματα επιλύθηκαν δίχως αίμα, βία, η κακό τέλος. Κανένας δεν βγήκε ζημιωμένος. Το κοινό τους σημείο, η ενότητα. Κανείς δεν σκέφτηκε να βάλουν περισσότερα λεφτά οι πλουσιότεροι επιβάτες για τα εισιτήρια, κανείς δεν ενοχλήθηκε που κάποιος έδωσε 20 ευρω κ άλλος 6. Όλοι το έκαναν με την ψυχή τους, συλλογικά. Όπως τα φύλλα ενός δέντρου δεν ανταγωνίζονται το φως. Όλα δρουν, όσο μπορούν, για το ίδιο ξύλο, την ίδια ρίζα.
Είμαστε σοφόμωρα πλάσματα εμείς οι Έλληνες, όπως είχε δηλώσει Αμερικανός καθηγητής. Είμαστε η χώρα που γεννά και επιτρέπει σε ένα Σωκράτη να ανθίσει, κι ύστερα τον κόβει σύρριζα δίνοντας του κώνιο. Υψώσαμε τον Θεμιστοκλή κι ύστερα τον εξοστρακίσαμε. Δώσαμε σπαθί στον Κολοκοτρώνη κι ύστερα τον φυλακίσαμε.
Σήμερα, αποκεφαλίζουμε μια Ελλαδα που εμείς γεννήσαμε. Μια Ελλάδα με τις περισσότερες θεατρικές παραστάσεις κι ομάδες στην Ευρώπη. Μια Ελλάδα με την μεγαλύτερη παραγωγή ποίησης στην γηραιά ήπειρο. Με ζωγράφους όπως ο Σίμος κι ο Μόραλης. Με καταγαλανα νερά και ματια, άνθρωποι και χώρα γεμάτοι φως του Ελύτη. Σ' ένα τοίχο στα Εξάρχεια, γραμμένο με κατάμαυρα γράμματα: "Πριν πολλα χρόνια οι τριακόσιοι θυσιάστηκαν για τους Έλληνες. Σήμερα οι Έλληνες θυσιάζονται για τους τριακοσιους. "
Στο τρένο οι άνθρωποι προτείνουν στους μαύρους να τους αγοράσουν φαγητό. Στους ίδιους μαύρους αύριο θα σπάσουν το κεφάλι γιατί φοβούνται τους μετανάστες.
