ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ ΧΛΟ...
Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013
Έξι ποιήματα - "Κατά Χρόνον Ευαγγέλιο" (Εκδόσεις των Φίλων 2012)
8:19 π.μ.
Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος, Εκδόσεις των Φίλων, ΕΛΛΗΝ, Κατά Χρόνον Ευαγγέλιο, Οδοιπορικό, ποίηση, poetry
ΕΛΛΗΝ
ΙΙ
Στείρες ελιές κινούνται αγκυλωμένες.
Ανήμπορες να συστραφούν σε κότινο.
Κλαδιά αλύγιστα από την άρνηση.
Καμία κίνηση μονάχη η σκιά αγωνίζεται
γαλάζιο διασχίζοντας με το άρμα του ήλιου.
Κερδίζοντας τον εαυτό της κάθε εικοσιτετράωρο.
Καμία κίνηση --
ώσπου ο φόβος άρπαξε τον ήλιο απ’ τα μαλλιά
να πυροβολεί, άρχισε, ηλιαχτίδες. Κι όλοι κλειστήκαν
σ’ όποιο τείχος κουβαλούσανε χρησμό για χρόνια.
Υιέ του Δευκαλίωνα, άσωτοι οι γιοί σου
προσκολλήθηκαν σε ξένη χώρα.
Πολέμησέ τους δίχως φόβο. Ο Άδης
είναι
αυστηρός στο...
Τέσσερα ποιήματα - "Η Διάβολος" (Εκδόσεις των Φίλων 2011)
7:46 π.μ.
αντί επιλόγου, Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος, εγωισμός, Εκδόσεις των Φίλων, Η Διάβολος, ποίηση, φρόνηση, poetry
ΕΓΩΙΣΜΟΣ
Αδυναμία βάφτισες μια
σου επιλογή
στην άρνησή σου να
πονέσεις.
Φύτεψες δέντρο της
γνώσης καταμεσής του παραδείσου.
Να καταδικάσεις τους
πρωτόπλαστους
για να νίψεις τας
χείρας σου.
Να σου γεννήσουν έναν
Άβελ, ενώ σου έπρεπε
να γεννούσαν μοναχογιό
τον Κάιν.
Κι ύστερα παραθυράκι
χτίζεις τη μετάνοια.
Μεταγραφές να δίνεις
σε άσωτους υιούς που σε
βολεύει.
Δεν σε εξιλεώνω σε μία
συγχώρεση.
Κάθε άγγελος με
αξιοπρέπεια επαναστάτησε.
*
ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΣΩ
Θα
σε ξανασταυρώσω
πάνω
σε σταυρό απ’ τα ομορφότερα μέλη μου.
Θα
σε...
Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013
Γιώργου Ρωμανού, «Γιούντιν: Μια γυναίκα από την Θεσσαλονίκη» (εκδ. Άγκυρα) – του Γιώργου Χ. Στεργιόπουλου
9:30 π.μ.
Γιούντιν, Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος, γυναίκα από την Θεσσαλονίκη, ιστορικό μυθιστόρημα, κριτική, Ρωμανός, published

Θα ήθελα να ξεκινήσω με δύο περιστατικά που συνέβησαν πρόσφατα και που, στην αρχή, ίσως φανούν άσχετα με τον θέμα του συγκεκριμένου άρθρου....
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013
Αντιγόνης Βουτσινά, «Το λάθος Ποίημα»
5:29 π.μ.
Αντιγόνη Βουτσινά, Βουτσινά, Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος, λάθος ποίημα, ποίηση, Το λάθος ποίημα, Frear.gr, poetry, published

Αντιγόνης Βουτσινά, «Το λάθος
Ποίημα»
Λανθάνοντας, κάθε μέρα, προς το καλύτερο[1]
Είναι άραγε ο πόνος, εξιλέωση; Μια κάθαρση, ώς τον συναντά συχνά κανείς στις σοφίες ποικίλων λαών; Ή μήπως, συχνά, λειτουργεί ενδογαμικά, τρώγοντας εκ των έσω τα σωθικά εκείνων των ανθρώπων που καταράστηκαν οι θεοί με συναίσθημα. Ένα σκουλήκι, το οποίο παρεμβάλλεται ανάμεσα στα μάτια και στο κόσμο, στρεβλώνοντας κάθε μέρα και γέρνοντάς τη προς την θλίψ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)